|
Vrijdag 22 juni 2007 |
|
Vancouver |
|
De camper retourneren |
|
63 Km |
Als we wakker worden horen we de regen op het dak. Dat zit niet mee, net nu we vandaag moeten inpakken en schoonmaken. Het zou zo makkelijk zijn als we alles buiten kunnen zetten.
We ontbijten en gaan dan aan de slag met het inpakken van de koffers. Eerst het bed afhalen dan kunnen daar de koffers op. Alle kastjes controleren en dan alles in de koffers proppen. Na een uurtje is het dan toch droog en komt het zonnetje.
De koffers zetten we op de picknickbank, dat is een stuk makkelijker inpakken. Dit vinden we echt het minst leuke van de vakantie. Was er maar een knop waar je op kan drukken en dat je dan zo hup thuis bent. Helaas het inpakken hoort er ook bij.
Rond de middag zijn we helemaal klaar met inpakken. We rijden nog even met de camper langs de Sanidump om alle tanken te legen en dan gaan we op pad. We rijden de Lion Gate Bridge op en gaan het drukke verkeer van Vancouver in.
Oeps wat is het druk, de auto's rijden in file. Het duurt dan ook meer dan anderhalf uur om de stad uit te komen. Dan hadden we vorig jaar beter voor elkaar. Toen waren we de avond voor vertrek naar een camping in de buurt van het verhuurbedrijf gegaan, net buiten de stad. Het was toen een ritje van ongeveer 15 minuten. Als we aankomen laden we de koffers uit.
De dame van Cruise Canada doet een inspectie in en om de camper en alles is in orde. |
|
Wachten op de taxi |
Zo en dan begint het wachten op de taxi. Na ons zijn er nog 4 stellen gekomen die naar huis gaan. Eén voor één vertrekken de andere stellen met een taxi. Onze taxi laat lang op zich wachten maar komt dan toch.
De chauffeur heeft haast, wij zijn zijn laatste rit van vandaag en er is veel file op de weg. Hij scheurt over b-wegen en langs de file, een F1 coureur is er niets bij. We passeren de andere taxi's waar de andere stellen in zitten en komen uiteindelijk op het vliegveld aan.
Bij het passeren hoor ik Nederlanders praten over VOL. Oeps wat gaat dat worden....Marc zegt dat ik me niet druk moet maken. Helaas, aan de balie krijgen we te horen dat ons vliegtuig niet is vertrokken vanuit Nederland. Er is nu geen vliegtuig om ons naar Nederland te vliegen.
|
Wat nu?.....We worden verzocht om buiten op de stoep te gaan staan, daar komt een bus ons op halen om naar het Hotel te brengen. We lopen naar buiten en zien daar de andere 300 passagiers op de stoep staan. Wanneer de bus na een half uur komt blijkt het een busje te zijn en passen er hooguit 15 mensen in. Dat wordt dus wachten.
We wachten en wachten en wachten. Het is onduidelijk wie nu naar welk hotel gaat. Marc gaat het binnen nog maar een keer vragen. Wij moeten naar het Richmond Inn. |
Wachten op het busje naar het hotel |
Na anderhalf uur wachten op de stoep van het vliegveld zijn we nog met zo'n 10 mensen over voor het Richmond Inn. Er komt geen bus. Dan komt er eindelijk iemand van Martinair naar buiten. Eindelijk!
De man gaat bellen en 15 minuten later komt er dan een busje voor ons. De rit naar het hotel duurt ook nog zo'n 15 minuten. In het hotel worden krijgen we bonnen voor het avondeten en het ontbijt. De kamer is netjes en het ziet er allemaal schoon uit.
We besluiten om eerst maar te gaan eten in de bar. We genieten maar van het eten, we kunnen wel gaan sikkeneuren maar dat helpt toch niet. We blijven gewoon nog een dagje langer in Canada en maken er maar het beste van. |
|
Wachten bij het inchecken in het hotel |
Terug op de kamer gaat Marc aan de slag met de site en genieten we van een lekker bad. We blijven op tot het in Nederland vroeg in de ochtend is. We bellen naar Nancy dat zij ons vandaag niet op hoeft te halen. Gelukkig gaat ze alles in het werk stellen om ons morgen op te kunnen halen. Na het belletje naar Nancy gaan we naar bed. Het bed is wel heel erg groot na dat bedje in de camper.