 |
Vrijdag 1 juni 2007 |
|
Port Hardy - Prince Rupert |
|
Bear Cove om 6:30 uur |
"Inside passage" |
498 Km |
Vanmorgen gaat de wekker erg vroeg. Om 5.00 uur zijn we eruit en een kwartier later rijden we de camping af. Ontbijten doen we wel in de rij bij de boot. Na een klein ritje van tien minuten komen we bij de boot aan. Er zijn al een paar vroege vogels voor ons. Maar we hebben een reservering dus we mogen zeker mee.
Na alle formaliteiten en controles staan we dan in de rij en begint het wachten. We genieten van ons ontbijtje en luisteren naar het plaatselijke nieuws op de radio. Hier een overzichtje: er zijn twee jongens op weg naar school geplaagd door twee anderen jongens! En pijpfitter Bill blijkt een verlopen diploma te hebben en moet opnieuw examen gaan doen. Dat zijn toch wel de twee spectaculairste zaken die het nieuws te melden heeft. In Nederland haal je hiermee de dorproddel nog niet eens.
 |
Rond de klok van 7.00 gaat het dan gebeuren, de eerste auto's rijden het dek op. Het duurt nog ruim een half uur voordat wij erop mogen. Als we de boot dan eindelijk oprijden snappen we gelijk waarom het 'boarden' zo lang duurt. Er staat op iedere twee meter een medewerker instructies te geven hoe je je auto moet parkeren, het lijkt wel of je opnieuw de bijzondere verrichtingen van je rijbewijs moet doen. Marc rijdt als een ervaren camperbestuurder zo de camper op z'n plek.
|
De "cruise boot" ligt al te wachten. |
Aan boord gaan we op zoek naar een plaatsje waar we met de laptop kunnen zitten. Het is een grote boot maar we vinden nergens een plek met een stopcontact. We gaan uiteindelijk in een lekkere luie stoel bij het raam zitten. Na een half uurtje ga ik toch nog maar eens op inspectie en vind een stopcontact, deze zit niet laag bij de grond maar bijna op het plafond. We verhuizen onze tassen en Marc gaat met de laptop op schoot aan de gang met al de foto's.
De boot schut aardig, soms krijgen we het gevoel van 'het schip' van de Efteling. De tocht gaat langs rotseilanden met hier en daar een huisje. Rond de klok van 10.00 uur zegt de kaptein over de speaker dat we aan stuurboord een Whale passeren. Marc is gelukkig net aan dek met zijn fototoestel. Even later komt hij terug met foto's van onze eerste Whale. Als het gaat zoals met onze eerste beren dan zullen we er meer te zien krijgen maar daar rekenen we maar niet op.
|
 |
Een stukje walvis |
We wisselen onze luie stoelen regelmatig voor een wandeling aan dek. Tijdens één van deze bezoekjes aan dek doet Marc zich tegoed aan een lekker biertje en een Bavarian Sausage. Even later wordt er gemeld dat er weer drie walwissen voor de boot gespot zijn. We zien nog net wat water opspatten, de walvissen komen helaas niet meer boven.
 |
De tocht vaart ons verder tussen de langgestrekte fjorden door. Het doet ons denken aan Noorwegen.
De zon komt goed door de lichte bewolking heen en het wordt warm op het zonnedek. Ik geniet er lekker van met een boekje en Marc schiet mooie plaatjes. Gelukkig niet zo veel als de andere toeristen die bij iedere beweging van de ene kant van de boot naar de andere kant holen om foto's te klikken. Soms alleen maar van een beweging in het water, een plakje sneeuw op de bergen om ons heen.
Na het avondeten in het restaurant van de boot kijken we nog twee afleveringen van 24.
|
Lighthouse |
Om 22.00 uur roept de kaptein om dat we over een half uur aanleggen. Dat was dus iets te optimistisch. Er stonden naast veel personenauto's en wat kleine campers ook een hele grote bus (ook een camper) aan boord. Deze was er in Port Hardy als laatste op gegaan en ging er nu als eerste weer af. Althans dat was de bedoeling. De hoek tussen de laadklep van de boot en de wal was net iets te groot en de bus loopt bij het afrijden vast. Er wordt zeker 35 minuten met allerlei rijplanken gesjouwd en getrokken om de bus los te krijgen. Uiteindelijk lukt het dan en rijden we pas om 23.15 de boot af. Het is net donker geworden.
De rit naar de camping is gelukkig nog maar 10 minuten. Er zijn nog drie plekjes vrij. Het is lastig om de camper in het pikke donker te parkeren maar het lukt. Hoe we staan en hoe de camping eruit ziet, we hebben geen idee. Dat wordt morgenochtend een verrassing.
