|
Zondag 3 juni 2007 |
|
Meziadin Lake - Alaska |
|
Moeder beer op stap met de kinderen |
|
|
Vandaag naar Alaska USA. We hebben vannacht gemerkt dat we een stuk dichter bij de Noordpool zitten het wordt namelijk niet echt donker 's nachts. Ondanks het licht hebben we goed geslapen en blijven als we wakker worden nog lekker even liggen. Op het gemak starten we de dag met een ontbijtje in de zon.
Aan het einde van de ochtend vertrekken we naar Stewart-Hyder. Stewart ligt in Canada en Hyder in Alaska USA. We zijn van plan om in één van de stadjes op een camping te overnachten. De weg er naartoe is vanaf onze camping van vannacht ongeveer 75 kilometer. Na de eerste paar kilometer komen we een beer tegen en een paar kilometer verderop weer één met 2 jongen. We stoppen nu maar met beren tellen want het wordt echt te gek. Bij de volgende beer rijden we wat langzamer maar we stoppen niet meer.
|
De weg is prachtig en loopt tussen de bergen door. Overal zien we besneeuwde toppen, daaronder zijn allemaal watervallen veroorzaakt door de smeltende sneeuw.
Onderweg komen we langs Bear Glacier. Een enorme gletsjer langs de weg.
We stoppen en bekijken de gletsjer, vergeleken bij deze enorme berg sneeuw en ijs voelen wij ons erg klein.
|
Bear Glacier |
We vervolgen onze weg en zien dat er deze winter verschillende lawines geweest moeten zijn want de bomen zijn hier en daar als luciferhoutjes afgeknapt. We zijn tot nu toe al vier beren tegenkomen en één auto. Misschien moeten we maar auto's gaan tellen. Eindelijk komen we dan toch een keer ander wildlife tegen. Een heuse marmot. Het beestje is aan de voorkant wit en aan de achterkant bruin. We stoppen en hij kijkt brutaal onze kant op.
|
Wanneer we Stewart inrijden, rijden we direct door naar het Visitor Center. We halen wat info op en horen dat we niet bij de Salmon Glacier kunnen komen omdat er nog te veel sneeuw op de weg ligt. We hebben onder weg ook al veel sneeuw gezien maar als je de temparatuur hier in Stewart voelt dan snapt je niet dat hier nog sneeuw ligt. Het is warm!!!!. Omdat er niet veel te wandelen is door te hoge sneeuw in de bergen lopen we op het gemak door het stadje en bekijken de oude pandjes. De brandkranen zijn hier erg leuk beschilderd.
|
|
Bij de lokale supermarkt kijken we onze ogen uit. Het is een echte buurtsuper en van opruimen hebben ze nog nooit gehoord. Ik heb nog pleisters nodig dus koop die hier. Eenmaal buiten even lekker op een bankje in de zon de pleister op mij vinger plakken. (stokbrood snijden gisteren ging niet zo goed) Nou ik denk dat met het ontstaan van het stadje de pleisters in de winkel zijn gekomen want ze zijn zo oud dat ze niet meer plakken.
Na onze site seeing wandeling door Stewart vertrekken we dan naar Hyder Alaska USA.
De paspoorten hebben we klaar liggen voor het geval we bij de grens aangehouden worden. Het ritje naar de grenspost duurt ongeveer 10 minuten.
We komen om de bocht bij een rots en we zijn zonder het te merken de grens over. We zien boven de weg een bord hangen Welkom In Hyder Alaska.
|
|
Pleisters proberen te plakken |
Wanneer je Alaska USA in rijdt is er geen grenspost aan de andere kant van de weg, Alaska uit en Canada weer in staat wel een grenspost. We zien op de terugweg wel of ze ons nog willen hebben in Canada. De weg is na de grens niet meer geasfalteerd en door de droogte is het erg stoffig. De camper gooit dan ook een flinke wolk stof op. In Hyder zijn de huizen nog ouder en zien we de vergane glorie van weleer. Oude houten pandjes die in een oude westernfilm niet misstaan.
|
We willen doorrijden tot aan Fish Creek. Hier komen de beren, in de tijd van de zalmtrek, de zalm uit de rivier vissen. We weten dat wij daar te vroeg voor zijn en dat de zalmtrek pas in Juli begint. Toch willen we even kijken waar het allemaal gebeurt. De weg wordt hoe verder hoe slechter en de stof die we opgooien lijkt op een flinke dichte mistbank. We kunnen niet eens meer zien of er iemand achter ons rijdt. De weg wordt een smal stoffig pad tussen de sneeuwwallen door. We hopen niemand tegen te komen wat door de sneeuw langs de kant kan je elkaar niet passeren. |
Binnenkomst in Alaska |
We rijden Fish Creek een stukje voorbij en zien dan kans om de camper te keren. We lopen over de houten boardwalk langs de kreek net als we besluiten terug te gaan komt er een beer het besneeuwde bos uit om langs de rivier van het gras te grazen. Hebben toch nog een beer gezien bij Fish Creek !
Wanneer we bij Hyder de grens over willen om van Alaska weer naar Canada te gaan, worden we stil gehouden door een vrouw van de douane. de paspoorten lagen al klaar dus Marc steek ze al door het raam. Snel zonnebril af dan zien we er wat vriendelijker en betrouwbaarder uit. De vrouw wil weten waar we heen gaan....nou waar we net een uurtje geleden vandaan kwamen. Waarvoor...vakantie. Hoelang nog.....drie weken. Heb je wapens, tabak of alcohol bij...nee we roken niet (meer). We mogen gelukkig weer terug naar Canada.
|
|
Het wordt steeds smaller dor de sneeuw |
Omdat we Stewart eigelijk wel gezien hebben rijden we terug naar de camping van vannacht, dan hebben we die kilometers alvast gehad en de camping is mooi. We gaan nu voor een plaatsje aan het water. Zodra we aankomen gaan we lekker in onze luie stoelen genieten van de zon en het natuurschoon.
Na het eten maken we nog een babbeltje met Karen. Dave en Karen gaan morgen naar Yukon, wij weer terug naar beneden. In bed kijken we nog twee afleveringen van 24 en vallen dan, ondanks dat het niet donker wordt, in slaap.
|
Moose pond onderweg naar fish creek |