|
|
|
U bevindt zich hier : Home Index Canada 2006 Dinsdag 30 Mei 2006
Dinsdag 30 Mei 2006
Chilliwack - Manning PP
We zijn alweer iets later wakker dan gisteren. Ons brood is op, we vragen Ollie waar we brood kunnen halen. Bij het kantoor is een kleine kampwinkel waar Christie brood uit de vriezer verkoopt.
Het brood is eigenlijk bedoeld voor de ‘toaster’, die hebben wij niet dus doen we het brood in de koekepan met wat kaas erop. Het zonnetje schijnt al goed, we eten onze ‘tostie’ lekker buiten op en het smaakt ons prima. Wanneer we de camping om 9.00 uur verlaten vertelt Ollie ons nog dat we hier bij onze eventuele volgende reis niet meer terecht kunnen. De camping moet plaats gaan
maken voor luxe villa’s.Nu we in Chilliwack zijn gaan we even een bezoekje brengen aan De Vry Greenhouses. Dit bedrijf is van familie de Vrij, zij zijn zo’n 20 jaar geleden naar Canada geëmigreerd. Het is ongeveer 9 km rijden. Op de brievenbussen langs de weg staan bijna alleen maar Nederlandse namen. Het valt ook op dat de huizen hier anders zijn dan dat we eerder gezien hebben en alles doet inderdaad een beetje Nederlands aan. Mooie voortuin en een schommel of trampoline in de achtertuin.
Wanneer we De Vry gevonden hebben zien we direct dat het een gigantisch groot bedrijf is. Een medewerkster van kantoor verteld ons dat Arnold er niet is maar dat hij ieder moment kan komen. Arnold moet een paar keer kijken maar ziet dan inderdaad wie ik ben. Het is ook al twintig jaar geleden. We babbelen wat over het bedrijf en kijken even rond.Na ons bezoek aan De Vry Greenhouses gaan we binnendoor naar Manning Provincial Park. In Hope doen we boodschappen bij Coopers. Een prima supermarkt waar veel dingen ‘geschept’ kunnen worden. Wij kennen dat in Nederland alleen met de drop maar hier hebben ze van alles. Van kruiden tot noten. Dat komt goed uit want de grootverpakkingen kruiden krijgen wij in deze drie weken niet op. We slaan hier van alles een schepje in.
Net na Hope komen we bij Hope Slide Vieuwpoint.
Dit is een uitkijkpunt op de steenlawine die in 1965 heeft plaatsgevonden als gevolg van een aardbeving.
De berg is zo’n 2000 meter hoog en op 1800 meter is er een heel groot stuk vanaf ‘gevallen’.
De vallei, waar destijds ook een meer was, is totaal bedolven onder de stenen.We rijden weer verder en daar zijn zijn ze dan: BEREN.
We zien aan de overkant van de weg in de berm een moeder beer met twee jongen lopen. Er is langs de kant plaats om te parkeren en dat doen we dan ook direct.
Camera’s in de aanslag. Marc filmt en ik maak foto’s. Wat een parchtig gezicht, de beren lopen heerlijk te smullen van de paardebloemen in de berm. We blijven even op ons gemak kijken en de beren storen zich niet aan ons.
Beertje langs de weg
Na ons ‘berenavontuur’ rijden we verder naar Lightning Lake Campground. Onderweg worden de bergen hoger en de weg steiler. Onze camper begint nu echt moeite te krijgen met de steile weg. Wanneer we op cruise control een berg oprijden valt de motor bijna stil en komen we niet echt meer vooruit. Wanneer Marc dan zelf gas geeft begint de camper weer op te trekken en komen we boven. Oh jeh, dit gaat niet veel goeds beloven. We besluiten op de camping direct te bellen naar Cruise Canada.
Wanneer we de zijweg van de highway inrijden om naar de camping te gaan wordt halverwege aangeven dat de camping vanwege sneeuw niet open is. Balen, maar we zijn toch niet voor niets deze weg ingereden. Een paar meter bij ons vandaan komt een hert aanlopen. Het staat aan de kant van de weg het strooizout van het wegdek te likken. We rijden langzaam wat dichterbij en het hert blijft rustig staan en kijkt ons aan (zie de foto bovenaan).
Nu we toch op deze weg zitten, besluiten we de drie korte Trails die we vanaf de camping wilde gaan lopen nu maar te doen.
Als eerste Twenty Minute Lake Trail . In de waterstroom die dit meer voorziet van water zien we zalmen zwemmen. Door de schittering van de zon kunnen we ze niet vastleggen op de foto.De tweede trail die we lopen is de Wild Orchid Trail. We zien bij onze eerste passen op de trail al dat we te vroeg in het seizoen zijn om de orchideeën te zien bloeien. Na een paar bochten staan we al weer bij de camper.
Wanneer er orchiedeeën te zien zijn zal het vast een leuk ommetje zijn maar nu stelt het echt niets voor. We zijn nog geen 10 minuten onderweg geweest.
De derde Trail is de Canyon Nature Trail, dit is de langste en duurt 50 minuten. De wandeling loopt langs een rivier tot aan een houten brug en weer terug.
Na onze wandelingen rijden we door naar Mule Deer Campground. Deze camping is wel open. Er zijn al wat andere kampeerders, maar we kunnen nog een mooi plekje bij de rivier en in het zonnetje vinden.
Helaas hebben we ook hier geen bereik met de mobiele telefoon en kunnen we niet bellen naar Cruise Canada.
Ook op deze campground worden we begroet door een eekhoorn en binnen ‘no time’ zijn het er drie. Twee boom eekhoorns en één grond eekhoorn. Terwijl Marc alle capriolen van de eekhoorns vastlegt met de camera’s, probeer ik in de zon een boek te lezen. De eekhoorns zijn zo nieuwsgierig dat ze bijna in mijn boek zitten.Eekhoorn wacht op een stukje brood In Hope hadden we vanwege het mooie weer al inkopen gedaan voor de BBQ. Bij de Ranger (een vrouw) kopen we ‘firewood’ en maken daarna een lekker vuurtje. Worstjes aan een spies lukt prima, de veggie spies ook, maar de hamburger begint al snel uit elkaar te vallen. Met vier spiesen als een soort rooster lukt het om de hamburger te bakken. Voor de volgende BBQ moeten we op zoek naar een oplossing voor het hamburger probleem. De marshmallows smaken prima als toetje.
