|
|
|
U bevindt zich hier : Home Index Canada 2006 Zondag 11 Juni 2006
Zondag 11 Juni 2006
Clinton - Pemberton
Vannacht hebben stukken beter geslapen dan gisteren. Er zit geen muis in de vallen. Waarschijnlijk was het dan toch een plaatstelijke muis uit Wells Grey Park en is hij daar gebleven. We zijn vroeg en rijden nog voor de klok van 9.00 uur richting Lillooet.
Net voor Cache Creek gaan we highway 99 ‘sea to sky’ op. We stoppen even om te bellen met Nederland. We horen dat Oranje net hun eerste wedstrijd in het WK gewonnen heeft. Ook horen we dat het in Nederland tegen de 30 graden is. Bah wat warm.
De highway 99 gaat door de bergen, langs meren naar Lillooet, één van de oudste dorpen van West Canada. Hier staat ook het 0 mile point. Hier vandaan is geteld naar 100 Mile House en verder.
De weg is van dezelfde kwaliteit als gisteren, wat betekent dat er hier en daar flinke kuilen zijn en de bochten scherp. Het uitzicht is prachtig.Bij Lilliooet slaan we af het dorp in. Hier staan in tegenstelling tot 100 Mile House wel oude huizen en gebouwen. Helaas is het Visitor Center gesloten maar we hadden bij een eerder Visitor Center al een informatieboekje over Lillooet meegenomen. Dit komt nu goed van pas.
Naast het Vistor Center zit een ‘alles in één’ pompstation. Hier gaan we even naar binnen binnen voor een hapje. Het wordt een ‘homemade pie’ één met vlees voor marc en broccoli-chedar cheese voor mij. We eten ze in de camper op en gaan daarna met de camper langs de historische plekjes van Lillooet.
We rijden eerst naar de oude hangbrug en daarna langs het oude Newspaper gebouw, het postkantoor en de camelstables. Alle gebouwen zien er oud maar onderhouden uit.
Onze laatste stop is bij de ‘hangman’s tree’. Aan deze boom zijn volgens de legende in 1863 acht veroordeelden opgehangen en onder de boom begraven. Van de boom is alleen de stronk nog over. In Lillooet vinden we een internetverbinding en zetten weer twee dagen op de site. Na de up-date rijden we terug naar de highway 99. De weg loopt grotendeels langs Cayoosh Creek door de bergen.
We stijgen in het begin flink en de camper moet hard werken om de bergen op te komen. Onderweg hebben we af en toe een buitje maar doordat het uitzicht mooi blijft kunnen we er ons niet druk om maken.
Halverwege komen we langs Duffey Lake. In het meer liggen veel boomstammen. We lopen er een stuk op en komen zo bijna halverwege het meer te staan.
Als het wat te wiebelig wordt gaan we terug naar de kant van het meer.De weg begint nu weer te dalen en af en toe komen we een waarschuwingsbord voor hobbels en kuilen tegen. Nou als er dan zo’n bord staat dan zijn het ook echte hobbels en kuilen. De camper komt dan bijna van de grond. Een Eftelingattractie is er niets bij.
Bij Joffre lake stoppen we voor een korte wandeling naar het meertje. Het is een aardig meertje maar na alle grote meren die we al gezien hebben valt deze, waarschijnlijk ook doordat de zon niet schijnt, een beetje tegen.
Eenmaal in Peberton stoppen we bij het Vistor Center en vragen informatie over de omgeving en de campings. De camping die we op het oog hebben, Nairn Falls, is nog 1,5 kilometer verder. Wanneer we vragen of we in Wistler nog kunnen skiën, wordt ons verteld dat dat niet meer gaat. Jammer, we wilden graag een middagje op de latten gaan staan.
Het is rond de klok van 15.00 als we de camping oprijden. Het is een behoorlijke grote camping met een paar plaatsten aan de rivier. We kunnen nog een plekje aan de rivier vinden en parkeren de camper op de plek.
De zon schijnt hier vollop en we gaan lekker aan de picknicktafel zitten lezen.
Na een uurtje willen we toch wat gaan doen en besluiten om de 1,5 kilometer naar de waterval te lopen. De wandeling is leuk en de waterval best spectaculair.
Wanneer we terugkomen gaan we in zon naar onze planning voor de komende dagen kijken.
Nu het skieën wegvalt willen we die dag anders inplannen. We zijn nog druk bezig met onze planning als Marc wordt aangesproken door een Nederlandse vrouw. Door zijn oranje t-shirt dacht ze dat we Nederlanders moesten zijn. Ze wil graag weten wat Oranje met de eerste WK wedstrijd heeft gedaan. Marc klets nog wat met de vrouw. Ze blijkt skilerares te zijn in Wistler. Zij zegt dat er op de gletsjer nog geskied kan worden. We besluiten om morgen dan toch maar naar Wistler te gaan. We zien wel.
Nadat de Ranger is geweest voor het kampeergeld gaan we terug naar Pemberton om een hapje te eten. Ons plekje is nu gereserveerd zodat we met een gerust hart weg kunnen gaan.
Wanneer we terugkomen op de camping gaat Marc wat rondstruinen en ik werk weer een verslag uit.
