|
|
Woensdag 16 jan 2008
Wit, witter witst. Alles is wit als we wakker worden. Het is vannacht gaan sneeuwen en het sneeuwt nu nog steeds. We zien vanuit bed alleen maar wit door het raam.
Helaas moeten we er toch uit want de monteur komt onze doucheslang maken. Daar komt nu meer water uit de slang als uit de douchekop. Om 9.00 uur tring tring, de handyman. Geen echte handyman. Hij heeft het juiste rubbertje niet bij. Hij zegt tegen Marc dat hij over 5 minuten terug is.
Het duurt en het duurt. Of de handy weet niet wat 5 minuten zijn of Marc z'n frans is toch niet optimaal. Misschien heeft de handyman 50 minuten bedoeld. Na zo'n 40 minuten komt hij dan toch weer terug. Nu met het juiste rubbertje en het probleem is verholpen.
Buiten blijft het maar sneeuwen en op sommige momenten gaat het zo hard dat we buiten niets meer kunnen onderscheiden. We genieten binnen van ons lekkere franse ontbijtje met croissant.
We besluiten dat het voor ons geen skien wordt met dit weer. We gaan straks wel lekker wandelen. Het weer is te veranderlijk en de sneeuw op de piste veel te dik.
Als we naar buiten kijken zien we dat er echt niemand in de lift zit. Ook op de piste is nog niemand te zien. Een half uurtje later zien we de bikkels komen. Het gaat allemaal moeizaam in de dikke laag verse sneeuw. De paar mensen die in de lift zitten zijn net zo wit als de piste.We lopen in de mist naar boven.
Helemaal gekleed op alle weersomstandigheden gaan we op pad. We willen de Col de la Croix de Fer op. Een wandeling de bergkam op. Als we buitenkomen is het gestopt met sneeuwen en komt het zonnetje door. Dat worden weer mooie foto's vandaag.
Het eerste stuk is het nog goed te doen. We krijgen het zelfs warm nu we er stevig de pas in hebben. Na ongeveer 20 minuten wordt de sneeuw dikker en moeten we zelf een pad maken in de sneeuw. Gelukkig wijzen de bordjes ons de weg want het pad is slecht te zien.
De bomen zien er met de dikke sneeuwlaag prachtig uit. Af en toe steekt er een windje op en valt de sneeuw uit de bomen. Na de eerste bocht komen we boven de bomen uit. De sneeuw wordt hier nu ook dikker en we zakken bij iedere stap dieper weg.Als we na een poosje omkijken zien we dat het goed is dat we al veel foto's van de bomen gemaakt hebben. Door de wind is de sneeuw er nu bijna helemaal uit.
Het is zwaar lopen in de dikke sneeuw. Om beurten lopen we voorop om een spoor in de sneeuw te maken. Af en toe nemen we een break en kijken we eens om ons heen. Het weer is wisselvallig. Het ene moment zien we het dal en schijnt de zon het andere moment lopen we in de mist/wolken en zien we bijna niets meer.
Het is flink ploeteren door de diepe sneeuw. We ploeteren ons door de dikke sneeuw naar boven. Als we bijna boven zijn gaat sneeuwen en we kunnen bijna niets meer zien.
Als we een stukje verder, net voor de top blijkt later, het pad niet meer kunnen zien besluiten we om terug te gaan. Ook met de sneeuwbril op is het moeilijk om te zien waar het pad loopt.
Naar beneden lopen gaat wel sneller dan omhoog maar het slipgevaar is ook groter en ik verlies regelmatig mijn evenwicht. Gelukkig is de sneeuw zacht en doet het vallen geen zeer.
Als we in het dorp aankomen is het sneeuwen gestopt en is de lucht weer wat opgeklaard.Moe maar voldaan gaan we terug naar ons appartement. Als we de skibroeken uittrekken komt er overal sneeuw vandaan. Marc start snel de laptop op, we zijn benieuwd naar de foto's. We hebben veel foto's en ze zijn bijna allemaal even mooi. Dat wordt weer moeilijk kiezen voor de site. Gelukkig is dat Marc z'n pakkie aan.
Na het foto's kijken gaan we even lekker relaxen Marc doet een dutje en ik kruip op de bank met een boek.
Ook vandaag schrijven we weer bij als een mooie dag.
