|
|
|
|
U bevindt zich hier : Home Index Oostenrijk 2009 Donderdag 25 Juni 2009
Donderdag 25 juni 2009
We hebben de wekker gezet. De camping heeft geen broodjesservice dus vanmorgen eten we de laatste Hollandse beschuit op.
Het is inderdaad een goede 5 minuten lopen naar de kassa van de Raggaschlucht. Werderom mogen we met de Karintiëncard zonder te betalen naar binnen. Normaal tarief € 6,50.
De toegangsborden van de schlucht gaven aan dat er alleen toegang mogelijk was met goed stevig schoeisel. Na de eerste bocht merkten direct waarom. Deze schlucht heeft geen trappen of vlakke vlonders om over te lopen maar sterk stijgende/schuine planken waar balken op gespijkerd zijn om niet uit te glijden.
Het is op veel plekken stevig klimmen en het is goed dat er een staaldraad langs de ene kant hangt en een reling aan de andere kant, op sommige plaatsen heb je beide handen nodig om naar boven te komen.Het woeste water stroomt onder ons door en zorgt voor veel lawaai. Het is een prachtige schlucht en om ieder bocht hebben we weer een ander zicht. Sommige stukken zijn erg nat omdat er van de rotsen boven ons water naar beneden drupt.
We zijn het er tijdens het wandelen al over eens dat we dit een mooie schlucht vinden en zeker de moeite waard om te bezoeken. Je moet wel goed ter been zijn en goed schoeisel aan doen. Het is geen schlucht voor kleine kinderen of honden.
Aan het einde van de schlucht lopen we via een lange trap omhoog de kloof uit. Boven staan verschillende waarschuwingsborden die het verbieden om via deze kant de kloof in te lopen. Nu wij hem hebben gelopen begrijpen we ook waarom.
Het is wel een prachtig gezicht. De planken met de balken erop gespijkerd zijn goed om omhoog te lopen maar zeker niet om in de kloof af te dalen. Daarnaast is het op sommige stukken gewoon te smal om elkaar te passeren.
We hadden gedacht dat we het zware werk in de kloof gehad hadden maar we merken bij het dalen via het bospad al snel dat dit ook geen makkie zal worden. Het pad daalt snel en we moeten goed oppassen dat we niet te hard lopen. Het laatste stuk is zelfs zo stijl dat we blij zijn met de staaldraad die langs het pad gespannen is. Hier hebben we houvast aan bij het dalen.
Als we naar de camping teruglopen komen we twee oudere dames met stok tegen die wat lopen te mopperen.
Waarschijnlijk zijn zij terug gestuurd en mochten ze de kloof niet in. Terug op de camping maken we alles klaar voor vertrek en rekenen af bij de eigenaar. We gaan op weg naar Kolbnitz. Hier is de Reissbeck Bergbahn. Een soort treintje dat de bergop gaat tot 2200 meter boven zeeniveau.
Via de 106 rijden we weer terug richting Spittal. Deze weg hebben we gisteren ook al gereden en we hebben vanaf de doorgaande weg het treintje al gezien.
Net voor 12.00 uur komen we aan bij de parkeerplaats van de Reissbeck Bergbahn. We smeren wat brood om boven op de berg op te eten en gaan op weg naar de kassa. Als we daar na een korte wandeling aankomen, horen we dat het bergbahn treintje reeds om 12.00 uur is vertrokken. We zijn dus net 5 minuten te laat.
Redelijk stijl naar beneden. De volgende gaat om 13.20 uur. Omdat we toch graag een kijkje boven willen nemen, nemen we kaartjes voor de rit van 13.20 uur, we moeten ook direct opgeven met welke rit we terug willen. We kunnen kiezen tussen 16.00 uur of 17.00 uur. We kiezen 17.00 uur. De heen en terugrit kost normaal €17,50, met de Karintiëcard is het gratis.
De wachttijd brengen we door in de camper. Om 13.00 uur lopen we terug naar de bergbahn. Het is niet druk en we hebben voldoende ruimte in het treintje. Het is haast niet te geloven dat er normaal zo’n 52 mensen in dit treintje gepropt worden. Het treintje staan schuin tegen de berg aan. Er zijn geen stoelen in het treintje.
Precies om 13.20 uur vertrekt het treintje. Het wordt met een staalkabel omhoog getrokken over een rails. Vooral het eerste stuk is erg steil.
Volgens de borden langs de rails zijn er stukken bij van 82%. Vanuit de ramen hebben we een mooi zicht op de bergen om ons heen en het dal beneden dat steeds verder weg is.
Helaas gaat het wat miezeren als we wat hoger komen waardoor het zicht door de ramen iets minder wordt. Na 6 minuten stopt het treintje en moeten we overstappen op een ander treintje dat weer aan een andere staalkabel omhoog getrokken wordt.
Na 16 minuten stoppen we weer om over te stappen. Nu komt er een hele club mensen met het treintje naar beneden. Het is even passen en meten om elkaar op het kleine perron te passeren om over te stappen.
We gaan weer verder omhoog en zien de wolken het dal in komen drijven. Beneden is het duidelijk minder mooi weer. Wij zitten inmiddels in droog weer. We stoppen weer om over te stappen. Nu gaan we in een klein treintje met twee wagonnetjes. Dit is het hoogste smalspoortreintje in europa.
Het hoogste smalspoor (60cm) treintje. Het treintje komt langzaam op gang en al gauw verdwijnen we in een tunnel. Het treintje maakt snelheid en we denderen door de lange tunnel. Dan ineens is het weer licht en komen we bij een stationnetje.
Als we uitstappen voelen we direct dat het hier warmer is en de zon laat zich zelfs een beetje zien. We lopen het stationnetje uit. Er moet hier ergens een rondwandeling zijn die we graag willen lopen. De dame bij de kassa beneden heeft ons verteld dat de wandeling zo’n anderhalf uur in beslag neemt. We kijken om ons heen en kiezen maar voor het duidelijkste pad dat we zien.
Als we bij een kruising komen is het niet duidelijk meer welke kant we op moeten voor de rondwandeling die we willen doen.
We gaan links af de berg op en hopen maar dat we goed gaan. We hebben prachtig uitzicht op de rotsen om ons heen.
Eenmaal boven zien we dat het pad dat rechtdoor ging zich hier bij ons pad voegt. Echt duidelijker wordt het niet. We lopen maar rechtdoor naar een hoog punt. Als we daar op lopen krijgen we zicht op een stuwmeer, het Grosse Mühldorfer See dat op 2319 meter ligt. We zoeken om ons heen naar tekenen van het pad.
We kiezen voor de rode stippen die verder de berg op gaan. We klauteren over de rotsen naar boven en houden rechts zicht op het meer. Overal om ons heen zijn stenenmannetjes gebouwd. Een leuk gezicht. Er is geen boom meer te vinden en de begroeiing die er is is heel klein maar als je goed kijkt wel erg mooi. Kleine bloemetjes en allerlei mossen.
Als we weer eens stuk hoger zijn zien we het tweede stuwmeer, de Kleine Mühldorfer See op 2379 meter hoogte.
Overal stenen mannen. Hier zoeken we een plekje om ons brood te eten. Het dunne zonnetje is nog aanwezig en we vinden plekje met zicht op het meer.
Na het broodje gaan we weer terug. Volgens het kleine kaartje dat we hebben loopt het pad dat we nu lopen alleen maar verder naar een andere berg, een langeafstandspad dat naar een berghut loopt. Volgens een bordje is de looptijd daar naartoe ongeveer 8 uur! Wij moeten om 17.00 uur onze trein hebben dus dat gaat niet lukken.
We lopen terug en gaan op zoek naar de rondwandeling. Een beetje op eigen inzicht maken we een rondje en komen na een poosje op een pad waar de rondwandelbordjes staan.
Het weer begint om te slaan en het wordt kouder. Het zicht op de rotsformaties om ons heen wordt minder en de wolken komen steeds hoger vanuit het dal tegen de berg omhoog.
Het is bijna 16.00 uur als we beneden komen en het treintje voor de terugrit van 16.00 uur staat al klaar. Omdat we eigenlijk wel uitgewandeld zijn en het restaurant bij het stationnetje niet zo veel voorstelt, willen we graag met dit treintje mee in plaats van het door ons geplande treintje van 17.00 uur.
Marc waagt het erop en informeert bij de machinist. Het is niet druk dus we mogen met deze trein mee. We boemelen weer door de tunnel en stappen daar over naar het treintje aan de kabel. Het is nu een stuk drukker dan op de heenweg. Met de trein omhoog was een hele ervaring maar naar beneden en dan zo het dal inkijken is ook heel wat.
Na 25 minuten treinen staan we weer beneden. We vinden de treinreis en het zicht boven op de berg de moeite waard. Om 16.45 uur rijden we de parkeerplaats af richting Steinfeld.
Terug in het treintje. De SVR camping die in Steinfeld is ligt boven op de berg. We slingeren omhoog en de TT weet natuurlijk weer een kortere weg en stuurt ons door wel hele smalle straatjes waar Marc met veel stuurmanskunsten de camper doorrijdt.
Eindelijk komen we dan boven. We worden vriendelijk ontvangen en krijgen een plaatsje toegewezen. Het weer is redelijk, in iedere geval is het droog en we eten lekker buiten met zicht op het dal. Dat klimmen is dan nog ergens goed voor geweest.
Overnachting Camping Bergfriede Mitterberg 3 Steinfeld
Vorige dag | Gastenboek | Volgende dag
