|
|
|
Maandag 16 juni 2008
Het zonnetje is er vanmorgen weer. We ontbijten in de zon. Vandaag gaan we Muskusossen zoeken. In de Duitse wandelgids Wandern und erleben Südliches Norwegen staat een wandeling (nummer 26) waarbij we veel kans hebben om Muskusossen tegen te komen.
De wandeling begint een stukje verder langs de E6 bij het plaatsje Kongsvoll. We parkeren onze camper bij het hotelletje, dat samen met het station de enige bebouwing in Kongsvoll is. Aan de overkant van de weg start de wandeling. (GPS N 62,30296 E 9,60416)
Het pad loopt direct omhoog, en dit zou volgens Marc een rustige wandeling zonder al te veel stijgen worden. Niet dus. Het stijgen is heftig maar gelukkig niet al te lang. We lopen zelfs een stuk door de sneeuw.
De zon schijnt nog steeds en we hebben prachtige uitzichten over de bergen om ons heen. We speuren ze af naar de Muskusos. We kijken en zoeken maar zien niets. Ook zonder de ossen is het een prachtige wandeling.
Als we bijna bij de hut zijn, het keerpunt van de wandeling, ziet Marc twee Muskusossen lopen. Als we nog eens goed kijken zien we er ook twee jongen bij lopen. Ze dalen de berg af richting de hut. We lopen snel maar behoedzaam, om niet op te vallen, naar de hut.
Net als we bij de hut aan komen, komen de twee vrouwtjes Muskusossen en de twee jongen aan de ander kant van de hut aan. Ze gaan op het gemak grazen. We kijken om de hoek van de hut en kunnen ze goed zien.
Moeder Muskesos met een jong. Langzaam sluipen we wat dichterbij om foto’s te maken. We passen goed op want er wordt in alle boekjes gewaarschuwd om niet te dichtbij te komen. De ossen kunnen schrikken of zich bedreigd voelen en dan aanvallen. Snel wat foto’s maken en weer een stukje naar achteren.
Vanaf de hut kijken we nog even naar de ossen en gaan dan weer aan terugweg beginnen. Zo die hebben we ook weer gezien. Alle beesten van ons lijstje hebben we gezien. De eland, de papegaaiduikers en de muskusossen. Op de terugweg steekt er een koud windje op en doen we onze jas maar aan.
Op een splitsing van het pad kiezen we voor de terugweg via het station van Kongsvoll.
Toen we er langs reden zag het er leuk uit dus dat willen we wel even van dichterbij bekijken en zo is de terugweg weer anders dan de heenweg.
Al kletsend lopen we het pad af. Ook dit pad daalt op een gegeven moment hard af. En dan opeens horen we rechts van ons gebries uit de bosjes komen. Oeps…een hele grote mannelijke Muskusos. Hij briest waarschijnlijk van de schrik ons hier te zien, maar ook wij zijn niet blij.
Deze Muskusos is een stuk groter dan de vrouwtjes die we boven gezien hebben en deze is echt niet blij. We hebben gelezen dat ze net als een stier gaan briesen en stampvoeten als ze boos zijn en gaan aanvallen. Deze heeft nu al drie keer gebriest dus we lopen snel weer een stukje naar boven. In de verte zien we een ander mannetje grazen.
We kunnen nergens anders heen. Terug naar de splitsing is zeker weer anderhalf uur lopen, een beetje ver.
Deze mannelijke muskesos is niet blij! We wachten even en Marc gaat weer voorzichtig een stukje naar beneden, snel weer terug, hij staat midden op het pad. We wachten nog een half uurtje en gaan dan weer eens kijken. Zachtjes lopen en goed kijken. De os staat nu links van het pad te grazen. We wagen het erop en lopen zachtjes en toch zo snel als het kan over het pad. De os ziet ons wel maar briest nu niet. We kijken nog een paar keer om maar hij blijft lekker grazen.
Als we echt een stuk verder zijn zuchten we van opluchting. Zo dat hebben we ook weer gehad. We lopen verder en maken bij het station nog een paar foto’s. Als we bij de camper zijn gaan we direct op weg naar een camping. We rijden over de E6, er is bijna geen verkeer en met de sneeuw op de bergtoppen lijkt het de Icefields Parkway wel.
Bij Furuhaugli gaan we de weg af naar de camping die 0,8 km van de weg ligt. (GPS N 62,15360 E 9,36966) Zo en nu foto’s kijken van de bijzondere ontmoetingen van vandaag!
