|
|
|
Zondag 8 juni 2008
Vandaag gaan we de 55 rijden! Eén van de mooiste wegen van Noorwegen. Maar voordat we daar aan toe zijn gaan we eerst de Aurlandsvegen rijden. Dit is de oude weg van Aurland naar Leardal. Het huidige verkeer rijd door de 24 kilometer lange tunnel. Deze hebben we in 2005 al gereden en nu willen we de oude weg rijden.
We beginnen eerst met een ontbijtje in de zon. Na het ontbijt gaan we met de camper naar het servicepunt van de camping. Vuil water lozen, schoon innemen.
Vanuit het dorp Aurland gaat de oude weg direct steil omhoog. Hij is smal en heeft een slecht wegdek. We hobbelen naar boven en de camper heeft het erg druk mee. We komen de ene haarspeld na de andere tegen, we stijgen snel.
De eerste stop is bij het uitzichtpunt boven het fjord genaamd "Stegastein". Het is een soort houten brug die uit de berg steekt om zo een mooi uitzicht te hebben op het fjord eronder. We zien ook diverse paragliders. Het is een mooi gezicht.
Na deze stop gaan we de berg weer verder op slingeren. Er rijdt een boer voor ons met een kar achter de auto met schapen. Bij iedere bocht zien we de schapen van de ene kant van de kar naar de andere kant gaan. Halverwege slaat de boer een karrenpad in en rijden weer alleen.
We komen boven de boomgrens uit en krijgen weidse uitzichten op de besneeuwde bergen. Als we stoppen en even naar buiten stappen voelen we direct het grote temperatuursverschil. Beneden was het nog een korte broek en shirtje, hier waai je letterlijk uit je hemd en is het een stuk kouder. Het uitzicht is wel prachtig, we laten de camper even afkoelen en gaan weer verder.
De weg klimt nog een stukje verder en we komen tussen hoge sneeuwwallen terecht. Soms komt de sneeuw boven de camper uit.
Even afkoelen en weer verder. Het is een rare gewaarwording om aan beide zijde grote hoge sneeuwmuren te zien. Deze weg is van 1 juni tot 1 september open omdat er buiten deze tijd te veel sneeuw ligt om te kunnen rijden.
Als we weer beneden komen rijden we de boot op van Aspevik naar Manheller. Dit is een dure boot. We betalen 284 NOK, dit is wel inclusief tol vertelt de medewerker. De boot vaart direct weg. Het is een korte overtocht. Aan de overkant duiken we direct een stijgende tunnel in. De camper moet er weer aan trekken.
In Kaupanger stoppen we om te tanken. We kijken direct even op de kaart. Wat doen we gaan we naar de Nigardsbreen of rijden we door.
Omdat we in 2005 al twee keer bij de Nigardsbreen geweest zijn en één keer daarvan een wandeling hebben gemaakt op de Gletsjer, besluiten we nu door te rijden en niet naar de Nigardsbreen te gaan.
Bij Sjogndal rijden we de weg 55 op. Het begin is nog een ‘gewone’ weg langs een fjord. We komen ook langs het huisje waar we drie jaar geleden overnacht hebben. Aan de overkant van het fjord zien we de Feigefossen. Toen zijn we met een roeibootje het fjord overgevaren om naar deze waterval te lopen. Nu kijken we er vanuit onze camper naar.
Bij Fortun gaat de weg flink stijgen, en weer brengt de camper ons door de vele haarspeldbochten boven. Op een kleine parkeerplaats stoppen we even om over het dal uit te kijken. We zien dat we in korte tijd veel gestegen zijn, maar we moeten nog een stukje.
We komen boven op kam van de berg aan. Hier stoppen we voor een lange pauze en eten een lekker broodje.
De weg kronkelt door de sneeuw en bevroren meren. Plots horen we de eerste regendruppels van deze vakantie op het dak van onze camper vallen. Jammer na een week droog en zonnig weer nu toch een paar druppels regen. De regen stop al weer snel maar aan de donkere wolken in de lucht te zien zal dit niet alle regen zijn geweest.
Als we verder rijden komen we ook hier weer langs sneeuwwallen. Hier en daar ligt ook een meer verscholen onder de dikke sneeuw. Het midden is vak ingezakt waardoor het heldere blauwgroene water te zien is. Dit is zeker geen zwemwater. Als we zo op de 55 rijden lijkt het of we letterlijk op de top van de wereld zijn.
Het dalen duurt langer dan we in onze gedachten hadden van onze vorige reis. De weg naar beneden is lang en op sommige plaatsen weer erg smal met veel bochten. Er liggen zelf schapen op en langs de weg.
Door het vele slingeren en rijden zijn we beide moe. We kijken daarom uit naar een camping of een andere geschikte overnachtingsplaats. We komen aan in Lom. Hier is wel een camping maar dat is een grote commerciële camping, niet wat we zoeken.
We stoppen in Lom wel even om de staafkerk te bekijken. De kerk in van binnen te bezichtigen van 10.00 uur tot 17.00 uur. Het is inmiddles al over zessen dus de kerk is gesloten voor bezoek. We doen het met de mooie buitenkant. Als we er omheen lopen ruikt je de carboleum. De lucht doet me denken aan vroeger als de palen langs de sloot of de brug erover voor ons huis ingesopt werden.
Na deze fotostop rijden we verder op zoek naar een plekje voor vannacht.
De staafkerk in Lom. De 1e camping staat Marc niet aan. Hij verwacht wat regen en dan komen we hier niet meer weg. Bij de volgende zijn ze aan het bouwen. De derde wordt het, een rustig plekje op een klein veldje. Als het gaat regenen dan komen we hier zeker wel weg.
We zijn de enige campinggasten, lekker rustig dus. De verwachte regen gaat inderdaad vallen. Niet met hozen tegelijk maar het valt. Vanavond dus geen BBQ maar nasi met Hollandse pindasaus. Marc heeft de schotel opgezet en we kijken sinds dagen weer eens naar het journaal. We hebben goede ontvangst en met de komende voetbalwedstrijd morgen blijven misschien nog wel een nachtje hier.
